سقف تعهدات پرداخت خسارت صندوق

نحوه تعیین حق بیمه و سقف پرداخت خسارت صندوق بیمه حوادث طبیعی ساختمان
صندوق بیمه حوادث طبیعی ساختمان در اجرای قانون تاسیس صندوق مصوب 5/8/1399 مجلس شورای اسلامی و اساسنامه مصوب 2/9/1400هیأت وزیران به منظور جبران بخشی از خسارت‌های مالی ناشی از حوادث طبیعی ازجمله زلزله، سیل، طوفان، صاعقه، سنگینی برف، رانش زمین، ریزش کوه و دریالرزه (سونامی)، تشکیل شده و براساس قانون، در قبال دریافت حق بیمه پایه، کلیه ساختمان‌های مسکونی دارای انشعاب قانونی برق را به عنوان بیمه گر پایه تحت پوشش «بیمه پایه حوادث طبیعی ساختمان»، قرار می دهد.
هیأت امنای صندوق شامل وزیر امور اقتصادی و دارایی(رئیس هیأت امنا) و وزرای کشور، راه و شهرسازی، تعاون،کار ورفاه اجتماعی، بهداشت،درمان وآموزش پزشکی، یکی از نمایندگان عضو کمیسیون اقتصادی به انتخاب مجلس (ناظر)، رئیس سازمان برنامه و بودجه کشور، رئیس کل بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران، رئیس سازمان مدیریت بحران کشور و رئیس بنیاد مسکن انقلاب اسلامی می باشند.
به استناد مواد (2) و (4) قانون تاسیس صندوق، حداکثر حق بیمه هر واحد مسکونی هرساله با پیشنهاد صندوق، توسط دولت در لوایح بودجه سنواتی درج شده و به تصویب مجلس می رسد.
درصدی از حق بیمه پایه(سهم مردم) از طریق درج در قبوض برق واحدهای مسکونی از مالکان آنها دریافت و به حساب خزانه داری کل کشور واریز و در اختیار صندوق قرار می گیرد. الباقی حق بیمه پایه توسط دولت تامین می گردد. حق بیمه پایه باید هر سال به صورت پلکانی به گونه ای افزایش یابد که ظرف مدت ده سال از آغاز اجرای این قانون، سهم مالکان به نود درصد(۹۰%) و سهم دولت به ده درصد(۱۰%) برسد.
“مالکان واحدهاي مسکوني تحت پوشش کميته امداد امام خميني (ره) و سازمان بهزيستي کشور و ساير افرادي که از پرداخت ناتوان هستند، از پرداخت اين حق بيمه معافند”
طبق قانون تأسیس صندوق، مناطق مشمول هریک ازخطرات احتمالی بایستی براساس میزان خطرپذیری هر منطقه و شدت و تواتر وقوع حوادث، تعیین و درجه‎بندی شوند. همچنین حداکثر حق بیمه هر واحد مسکونی هرساله توسط صندوق به دولت، جهت درج در لوایح بودجه سنواتی و تصویب مجلس پیشنهاد می شود. علاوه بر این، آیین‎نامه تعیین حداکثر تعهد صندوق به ازای هر واحد مسکونی و حق بیمه پایه مربوط با رعایت حداکثر حق بیمه مذکور، متناسب با میزان خطرخیزی مناطق کشور و شهری یا روستایی بودن آن تهیه می گردد. لذا مبنای تعیین حق بیمه، پهنه‎بندی خطر و ضرایب تعیین‌شده در سطح هر استان است که به استناد ماده (3) آیین‌نامه اجرایی تبصره (1) ماده (1) قانون تأسیس صندوق، ارائه شده است.
لذا مبنای خسارت پرداختی برای هر خطر مندرج در ماده (1) قانون تأسیس، براساس حق بیمه و سقف تعهدی است که وفق ماده (2) قانون به تصویب هیات وزیران می‏رسد. نحوه ارزیابی و پرداخت خسارت نیز به استناد دستورالعمل نحوه رسیدگی و پرداخت خسارت مالی موضوع تبصره ماده (9) آئین‌نامه اجرایی قانون است که به تصویب هیات امنای صندوق رسیده است.

روند تعیین حق بیمه پایه و حداکثر تعهد پرداخت خسارت
طبق ماده (۶) آیین‏نامه اجرایی قانون تاسیس صندوق و در اجرای تبصره (۱) ماده (۴) قانون، سهم بیمه‌گذار و سهم دولت از حق بیمه پایه واحدهای مسکونی می بایست به شرح جدول زیر تعیین شود:

براساس ماده (2) قانون تاسیس صندوق، حداکثر تعهد پرداخت خسارت توسط صندوق به ازای هر واحد مسکونی و حق بیمه پایه مربوط با رعایت حداکثر حق بیمه مصوب مجلس متناسب با میزان خطرخیزی مناطق کشور و شهری یا روستایی بودن آن به موجب آیین نامه ای است که به پیشنهاد صندوق به تصویب هیأت وزیران می رسد. حسب ماده (6) آیین‎نامه تعیین حق بیمه پایه و حداکثر تعهد صندوق: